وقتی کوچک بودیم، بعضی وقت ها همراه با محمود به بابا کمک می کردیم.
محمود مدام می گفت:
نکنه از این پسته ها بخوری.. اگر صاحبش راضی نباشه جواب دادن تو اون دنیا خیلی سخته 
اگر پسته ای از زیر چکش در می رفت و این طرف و آن طرف می افتاد تا پیدایش نمی کرد بی خیال نمی شد.
موقع حساب و کتاب با این که مثل من از صاحب پسته ها دل خوشی نداشت چون همیشه کمتر از حقمون می داد؛ اما باز هم ازش رضایت می گرفت و می گفت:
آقا راضی باشین اگه کم و زیادی شده.